Tylko jeden krok do szczęścia

W felietonie pt. „Eskapizm oderwaniem od rzeczywistości?” skupiłam się na bezruchu, stanu stagnacji i przejścia do działania. Ten tekst ukaże jak przechodzę w życiu codziennym do działania i co mi pomaga.

Skupiam się na swoich mocnych stronach i dopracowuje niedoskonałości.
Wiedza i poznanie siebie pozwala bardziej zrozumieć swoje JA, tym samym uchwycić sens naszego wnętrza, a także świat, który nas otacza. Redukcja niepewności i lęku w moim życiu pomaga mi w funkcjonowaniu. W życiu warto wykorzystywać to, co w nas najlepsze. Resztę można usprawnić, stawiając na rozwój osobisty.

Nasz charakter i podejście do życia jest najlepszym nośnikiem do samorealizacji i ukrytych cnót, jak bohaterstwo, humanitaryzm, inteligencja i kompetencje, wrażliwość i tzw. własny rozum i rozeznanie w danym temacie. Dzięki temu dostrzegamy zalety, nie wady. Korzyści płynące z mocy cnót pozwala mi na działanie, które prowadzi do celów jakie sobie założę. Warto też zadbać, by znali je bliscy i przyjaciele. Ich wsparcie jest bezcenne do samorealizacji. Siła daje moc! Poprawiam swoją samoocenę, znając moje wnętrze i poprawiam swoje samopoczucie.

Tym się kieruję

1. Codziennie planuję swój następny dzień przed zaśnięciem, to co mi pomoże np. w pracy czy w domu, a co muszę usprawnić. To pomaga mi zweryfikować działanie na kolejny dzień.
2. Jeśli mam ważne spotkanie np. w pracy czy czeka mnie jakieś wyzwanie, planuję je bardzo dokładnie. Sprawdzam wiadomości, analizując je, by mnie nic nie zaskoczyło. Następnie robię wizualizacje, co może się wydarzyć. Moje zachowania mogę przewidzieć innych nie… co mnie stresuje. Radzę sobie z tym poprzez wydzielanie obszarów pozytywnych i negatywnych. Unikam tych negatywnych lub usprawniam to, w czym mam braki. Zawsze ubiór dobieram do okoliczności, niezapominające o mojej wygodzie i podkreśleniu mojego JA. To jest ważne dla mnie.
3. Kiedy miewam kiepski dzień, staram się przespać z tematem, by rano następnego dnia przy kubku kawy analizować co było nie tak, ale tylko po to, by nie popełnić kolejny raz tego samego błędu. Zastanawiam się jak mogłabym to poprawić.
4. Konstruktywną krytykę rozważam na chłodno. Jak ktoś ma rację lub jej nie ma, mówię mu to przy okazji.
5. Przy stresowych sytuacjach staram się ochłonąć, najszybciej jak jest to możliwe. Rozmawiam i wyjaśniam jak już emocje opadną. Czasem dopuszczam emocje do głosu i na bieżąco stanowczo, choć z szacunkiem do rozmówcy, przedstawiam mój punkt widzenia. Nie staram się obrażać, wyzywać ani poniżać rozmówcy.
6. Nigdy nie pozwalam się obrażać, poniżać i umniejszać mojej wartości. Kategorycznie przerywam rozmówcy przykre słowa do mojej osoby i wskazuję stanowczo na brak akceptacji na tę sytuację. Potem odchodzę, by druga strona ochłonęła. Stawiając granice chronię siebie i moje wartości.

Jak to ma się do celów zakładanych? Otóż ma i to sporo. Dobre samopoczucie, a także wykorzystanie swoich zasobów, to ten właśnie pierwszy krok. Przekierowuję swoje predyspozycje, by spełniać pragnienia serca. Następnie zastanawiam się, co najbardziej jest mi w danym momencie potrzebne.

Kompetencje. Lata mijają, a ja się zmieniam, podobnie jak moje cechy charakteru i związane z nimi kompetencje miękkie. Umiejętności psychospołeczne, zdolności interpersonalne, itd. zależą od inteligencji emocjonalnej, samomotywacji, asertywności, pomysłowości i radzenie sobie ze stresem. Zmiana powstaje także w nabywaniu umiejętności - to tak zwane kompetencje twarde, takie jak: wiedza specjalistyczna w zależności do wykonywanej pracy, znajomość języków obcych, umiejętność obsługi komputera, posiadanie prawa jazdy, szkolenia itd. Różnica pomiędzy omawianymi zagadnieniami polega na tym, że z kompetencjami miękkimi się rodzimy, możemy ja poszerzać i rozwijać, natomiast kompetencji twardych uczymy się od zera. Zatem podnoszenie kompetencji jest b. ważne i rozwija umiejętności. Zaangażowanie się w podnoszenie specjalizacji czy to zawodowych jest pożądane u pracodawców, ale i dla nas samych. Technologie czy też informacje ulegają przedawnieniu. Ja również muszę się aktualizować, jak komputer.

Patrycja Martuś