Ponad Chmurami w MCK

Repertuar zespołu jest wysoce refleksyjny i nastrojowy. Takiej dawki melancholii i dobrego słowa nie można słuchać stale, ale przyda się ona każdemu kto tego zechce. Formacja prezentuje starą szkołę, gdzie poezja śpiewana „musi być smutna i mieć bardzo dobry tekst”. W ich doborze małżonkowie Katarzyna (vocal, ukulele, idiofony) i Nikodem Jacuk (gitara akustyczna) stawiają na polskich poetów. W tym gronie znalazła się, między innymi, Maria Konopnicka, Maria Pawlikowska – Jasnorzewska, ale również bardziej współcześni przedstawiciele pióra: Hanna Woś – Dewińska, Maria Czermak, Cezary Buszman, Ewa Pilipczuk, Wiesława Kwinto – Koczan, Krzysztof Kasperczyk i inni.

W repertuarze znalazła się więc poezja opowiadająca przede wszystkim o miłości, codziennym życiu, o którym przypomina nam: źdźbło trawy, gorzka poziomka, zwinny wiatr, czy też pajęczyna. Pory roku nastrajają i ukierunkowują człowieka, nadają mu rytm. Świat przyrody pomaga zapomnieć i przypomnieć, utrwala ważne myśli, rzeczy i sprawny, by innym razem odfrunąć jak babie lato. Człowiek poznaje siebie, swe uczucia, zmiany na tle otoczenia i takie właśnie są zwrotki oraz refreny piosenek zespołu „Ponad Chmurami”. Słuchając koncertu ma się wrażenie, że przeniosło się gdzieś, na łąkę i pole, opuściło się mury budynku. Zwłaszcza, że zespół dopełniła na scenie gra wiolonczelisty (Adam Garnecki) i basisty (Karol Wiciński), którzy momentami jak trzmiele, innym razem jak świerszcze - ślizgali się po dźwiękach.

Miałam wrażenie, że znowu byłam gdzieś na harcerskim obozie lub rajdzie, siedziałam sobie przy ognisku. To był ten moment, gdy już niemal świtało, w znacznie okrojonym gronie słuchaczy - grano ważkie teksty, znanych poetów. Ważne frazy unosiły się nad dymem i zapadały w pamięć. To moje skojarzenie z występem zespołu „Ponad Chmurami”. Oczywiście wykonanie piosenek na turystycznym szlaku, nie równało się pięknemu wokalowi Katarzyny Jacuk oraz całej oprawie muzycznej. Koncert był tak zwanym „niezbędnym przecinkiem, oddechem” - potrzebną przerwą. Udział w nim pozwolił słuchaczom zatrzymać się i oderwać od codziennego pędu i na nowo złapać promyk nadziei. Niech puentą tych lirycznych rozważań, będzie zwrotka jednej z piosenek z repertuaru zespołu( sł. Krzysztof Cezary Buszman) – Agnieszka Beata Pacek.

„Chcesz, namaluję świat na nowo, będzie tylko nasz i będzie kolorowo.

Wiesz, narysuję plan na przyszłość, idealny będzie, jak chodzi o ścisłość.

Ej, czasem w oczy wieje wiatr, - to fakt, czasem po prostu pozytywów brak.

Lecz pamiętaj, ponad chmurami świeci słońce – łap je garściami!”

Foto: A. Pacek