Jesteśmy razem – refleksje po otwarciu wystawy

Za nami otwarcie wystawy „Gwiazd naszych wina”, które odbyło się w Powiatowej Bibliotece Pedagogicznej w Mrągowie. Jak się okazało, było to wydarzenie integracyjne. Ponieważ połączyło ono ludzi nie tylko zdrowych i tych z długotrwałą niepełnosprawnością, ale również osoby w różnym wieku, o różnym statusie społecznym, przedstawicieli instytucji i fundacji oraz zwykłych mieszkańców. Jako współautorka wystawy chciałam podzielić się, tak na świeżo, kilkoma bardzo subiektywnymi refleksjami.

Zacznę od jednej z historii, która została umieszczona na wystawie… Na pewnym sympozjum, gdzieś w Polsce, grono naukowców, specjalistów długo debatowało nad tym, jak sprawić aby osoby z niepełnosprawnością mogły jak najlepiej funkcjonować w społeczeństwie. Pod koniec przedłużających się rozmów, wstał młody, dorosły mężczyzna, który był chory od lat, miał jakiś stopień upośledzenia umysłowego i pracował w myjni samochodowej, był na własnym utrzymaniu. Ten człowiek powiedział tak: „Wiecie państwo, z tą niepełnosprawnością jest tak, jak z łyżką w „Matrixsie” – jej po prostu nie ma!”. Tą puentą profesor zakończył spotkanie. W powiatowej Bibliotece Pedagogicznej w Mrągowie również zatarły się granice pomiędzy osobami chorymi, a zdrowymi. Po prostu wszyscy byli tam razem. Wzajemnie się obdarowywano refleksją, dzielono doświadczeniami, uśmiechem, talentem oraz serduszkami. To był czas, w którym mówiono o rzeczach i sprawach trudnych, jednocześnie nikt nie czuł się obciążony. Przynajmniej miałam takie wrażenie…

Osoby z niepełnosprawnością i długotrwałą chorobą przemówiły, nie tylko z ekspozycji wystawy (poprzez swoje prace), ale podczas spotkania i w kuluarach, w różnych zakątkach biblioteki. Był to również czas satysfakcji związanej z faktem, że ich zdjęcia oraz prace się tam znalazły. Miałam przywilej rozmawiać, na osobności z kilkoma uczestnikami o tym, jak postrzegają siebie, jakie mieli wieloletnie doświadczenia i te pozytywne i te trudniejsze. Dzieliliśmy się tym, co przechodziliśmy, ktoś pokazywał mi w swojej komórce, własne wyszywane prace. Były piękne, żmudne, wyszywane przez cztery lata… Nawiązały się też wstępne propozycje dalszych wspólnych działań i współpracy. Okazało się, że warto być razem, warto rozmawiać, dzielić się tym, co mamy. Idea mrągowskiej, cyklicznej imprezy „Być dla innych”, w moim odczuciu ewaluowała, bo niepełnosprawni byli tego dnia dla nas. To oni nas obdarowali. Więcej, z wypowiedzi wybrzmiało, że przez wiele lat te gwiazdy, bohaterzy wystawy – rzucały swój blask na otoczenie. Inspirowały innych swą determinacją, ciepłem, empatią, bezpośredniością, postawą wobec życia, po prostu uskrzydlały ludzi wokół siebie, pomimo tego, czego sami doświadczali.

Patrzyłam na zebranych gości. Podczas wystąpień pojawiał się niewymuszony uśmiech, a nawet łzy wzruszenia, bo tak niewiele trzeba by zarazić kogoś swoim bezinteresownym szczęściem. To nie była pompatyczna impreza, a raczej rodzinne, przyjazne spotkanie osób, które tego dnia chciały być razem. Jedni dlatego, że są zaangażowani w działania na tym polu, inni - bo niepełnosprawność i długotrwała choroba dotykała ich osobiście lub najbliższe osoby z ich otoczenia, jeszcze inni - po prostu odpowiedzieli na nasze zaproszenie. Myślę, że tego dnia wzajemnie się do czegoś zainspirowaliśmy. W tym zabieganym świecie, w pochmurnym dniu – zajaśniało. Ponownie mogliśmy być razem i doświadczać jak wiele mają do zaoferowania sobie mieszkańcy Mrągowa i jego okolic.

A jak przemawia wystawa? Należy przyjść i samemu jej doświadczyć, posmakować. Zapraszamy, ekspozycja będzie wystawiona przez dwa miesiące. Można ją oglądać w godzinach pracy Powiatowej Biblioteki Pedagogicznej w Mrągowie. Dziekuję Annie Wysuwa - Szefler, Jolancie Hellis oraz wszystkim osobom, które pomogły nam stworzyć tę wystawę. Agnieszka Beata Pacek.

Zdjęcia: Sylwia Dębowska, Gabriela Grzejszczak, Mirka Dziekciarska oraz Agnieszka Pacek